بخش 18: اخطار دستور روز

براي فهرستي از اين پيشنهادها و توصيف خصوصيات آن‌ها
به عنوان يك دسته به بخش 6 صفحه‌هاي 64 به بعد مراجعه كنيد

§ 18 - اخطار برنامه‌اي
(درخواست رسيدگي به موضوع‌هاي در دستور)

اخطار برنامه‌اي (يا دعوت به دستورات روز) يك پيشنهاد فوريتي است كه از طريق آن يك عضو مي‌تواند مجمع را ملزم سازد تا از برنامه، آجندا يا دستور كارش اطاعت كند، يا يك دستور خاص يا عام را كه در آن زمان بايد مطرح شود، به دست بگيرد (14، 41)، مگر آنكه دو سوم كساني كه رأي مي‌دهند طور ديگري بخواهد.
انجام كار طبق دستور مقرر اهميت اساسي دارد، به ويژه در كنوانسيون‌ها- كه بايد از يك جدول زماني كاملاً دقيق پيروي كنند كه بيشتر كار اساسي آن بيرون از صحن كنوانسيون در كنفرانس‌ها و در كميته‌ها انجام مي‌شود. براي آنكه كار به خوبي مورد بررسي قرار بگيرد، مسؤلان، اعضاء كميته‌ها، و نمايندگاني كه به طور عمده درگير مسائل مهم هستند، بايد بتوانند پيش‌بيني كنند كه حدوداً در چه ساعتي موضوع‌ها مطرح خواهند شد.
اگر مسؤل جلسه وظيفه‌ي خودش در طرح به موقع موضوع‌ها در برابر مجمع را طبق ترتيب مناسب و به طور مستمر انجام دهد، موقعيتي براي دعوت به دستورات روز پيش نخواهد آمد. اما رئيس ممكن است در اعلام اينكه زمان تعيين شده براي يك دستور عام يا خاص فرارسيده است، كوتاهي كند، يا يك فقره از دستور كار را از روي سهو فراموش كند، يا با اين تصور كه مجمع به موضوع در دست بررسي آنقدر علاقمند است كه هنوز مايل نيست دستور خاص را به دست بگيرد، اعلام آن دستور خاص تنظيم شده براي آن زمان را به تأخير بياندازد. در اين موارد، هر عضوي حق دارد اخطار برنامه‌اي بدهد و به اين ترتيب خواهان اجراي دستورات تعيين شده براي آن روز شود. به بيان ديگر، در حاليكه عضو به رئيس خاطر نشان مي‌كند كه برنامه زمانبدي چه بوده است، با اين اخطار نمي‌تواند بررسي يك دستور روز را كه در آن لحظه در اولويت نخست براي بررسي نيست كسب كند.

توصيف خصوصيات استاندارد

پيشنهاد فوريتي اخطار برنامه‌اي:
1. از تمام پيشنهادها به جز (الف): پيشنهادهاي فوريتي ديگر و (ب): پيشنهاد تعليق قواعد (25) كه با اولويت كار مرتبط باشد، جلو مي‌افتد- هرچند اين اخطار مي‌تواند يك موضوع در دست بررسي را فقط اگر كه يك قاعده‌ي خاص ناديده گرفته شده باشد، قطع كند (زير را بنگريد). از ساير پيشنهادهاي فوريتي، و از هر پيشنهاد ضمني به كار بردني كه ممكن است مطرح شود و مي‌بايست تكليف آن پيش از تكليف اخطار برنامه‌اي روشن شود، عقب مي‌افتد. اين اخطار، به جز وقتي يك دستور خاص بايد به دست گرفته شود، از پيشنهاد تجديدنظر يا از به دست گيري پيشنهاد تجديدنظري كه قبلاً مطرح شده باشد، نيز عقب مي‌افتد.
2. در مورد هيچ پيشنهادي به كار نمي‌رود، اما به شرح زير به كاربردني‌ است: (الف) وقتي يك اجندا، يك برنامه، يا دستور كار كند؛ (ب) وقتي يك دستور عام كه در آن زمان طبق دستور است، به دست گرفته نشود؛ يا (پ) وقتي زمان بررسي يك دستور خاص فرارسيده يا گذشته باشد اما به دست گرفته نشده باشد. (براي توضيح زمان‌هاي دقيقي كه اخطار برنامه‌اي طبق دستور است زير را بنگريد). هيچ يك از پيشنهادهاي فرعي در مورد اين اخطار كاربرد ندارند.
3. اگر در آن زمان طبق دستور باشد، وقتي كس ديگري صحن گرفته باشد، حتي اگر صحبت سخنران را قطع كند،‌ طبق طبق دستور است.
4. به حمايت نياز ندارد.
5. قابل مذاكره نيست.
6. قابل اصلاح نيست.
7. دستورات روز طبق اخطار يك عضو منفرد بايد به اجرا درآيد، به جز وقتي كه دو سوم آراء بتواند آن‌ها را كنار بگذارد. (يعني، دستورات روز مي‌تواند به دو طريق كنار گذاشته شود: هم با رأي منفي دو سوم آراء مآخوذه براي پيشنهاد رئيس راجع به علاقه مجمع به پرداختن به دستورات روز؛ يا با رأي مثبت دو سوم آراء مأخوذه به پيشنهاد يك عضو مبني بر افزايش زمان بررسي موضوع در دست بررسي، يا تعليق قواعد و به دست گرفتن موضوع دلخواه؛ زير را بنگريد).
8.. نمي‌تواند تجديد نظر شود.

توضيح‌ها و قواعد بيشتر

زمان‌هايي كه اخطار برنامه‌اي طبق نظام‌نامه است. شرايط خاصي كه تحت آن‌ها اخطار برنامه‌اي طبق دستور خواهد بود عبارتند از:

• با ارجاع به موارد (الف) و (ب) خصوصيت استاندارد 2، كه مستلزم ناديده‌گرفتن يك دستور خاص نمي‌شود: به محض آشكار شدن اينكه اجندا، برنامه، يا دستور كار تغيير مي‌كند، يا اينكه زمان بررسي يك پيشنهاد تعويقي فرارسيده يا گذشته باشد، اخطار برنامه‌اي مادام كه هيچ پيشنهادي در دست بررسي نباشد طبق دستور است. در چنين موردي كه دستور خاص مطرح نيست، اگر عضوي شروع به ارايه‌ي پيشنهادي خارج از دستور كار صحيح كند، يا اگر رئيس يك فقره غلط را مطرح سازد، اخطار برنامه‌اي بايد پيش از اينكه پيشنهادي از سوي رئيس قرائت شود، صادر گردد؛ در غير اين صورت، تا تعيين تكليف پيشنهاد مطرح شده، نمي‌توان اخطار داد.
• از سوي ديگر، با ارجاع به مورد (پ) از بند 2 خصوصيت استاندارد: اگر رئيس بلافاصله پس از فرارسيدن زمان تنظيمي براي يك دستور خاص آن را اعلام نكند- حتي هنگامي كه مسأله‌ ديگري در دست بررسي باشد، يك اخطار برنامه‌اي مي‌تواند صادر شود، مگر آنكه مسأله‌ در دست بررسي خودش يك دستور خاص باشد كه پيش از دستور خاصي كه در دست بررسي است براي زمان فعلي تنظيم شده باشد (بنگريد:14 و 41). از زماني كه يك دستور خاص به دستور كار وارد تبديل مي‌شود و تا زماني كه اعلام مي‌شود، اخطار برنامه‌اي طبق دستور است.

در كميته‌ كل نمي‌توان اخطار برنامه‌اي داد (نگا ك: 52).

وضعيت بك دستور روز به مثابه يك پيشنهاد اصلي. برخلاف اخطار برنامه‌اي كه يك پيشنهاد فوريتي است، يك دستور روز كه چنين اخطاري مي‌تواند آن را در برابر مجمع مطرح سازد، خودش يك پيشنهاد اصلي است، و وقتي اعلام شد و در دست بررسي قرار گرفت، قابل‌مذاكره و قابل‌اصلاح خواهد بود، و تمام قواعد ناظر بر پيشنهاد اصلي در مورد اين نيز اعمال مي‌شود. دستورات روز به مثابه يك كل نمي‌توانند روي ميز قرار بگيرند يا تعويق شوند،‌ اما يك دستور روز منفرد وقتي عملاً در دست بررسي باشد، مي‌تواند به اين ترتيب تعيين تكليف شود. به محض آنكه دستورات روز كه كار در دست بررسي را قطع مي‌كنند، تكميل شوند، كار قطع شده از همان نقطعه‌اي كه قطع شده بود،‌ دوباره ادامه مي‌يابد.

كنار گذاشتن دستورات روز. وقتي با اخطار برنامه‌اي دعوت به دستورات روز مي‌شود، رئيس مي‌تواند، و معمولاً بايد، موضوعي را كه در آن زمان در دستور است بلافاصله به عنوان كار جديد در دست بررسي اعلام كند. اما گاهي اوقات رئيس يا يك عضو احساس مي‌كنند كه مجمع ترجيح مي‌دهد در ابتداء رسيدگي به موضوع در دست بررسي فعلي يا يك موضوع ديگر را ادامه دهد. در چنين مواردي، مجمع با دو سوم آراء مي‌تواند دستورات زير را، به شرح زير، كنار بگذارد:
الف) به ابتكار رئيس. رئيس به جاي اعلام دستورات روزي كه فراخوان شده‌اند، مي‌تواند پرداختن به آن‌ها را به رأي بگذارد: «دستورات روز اخطار شده‌اند. دستورات روز عبارتند از [كاري را كه در دستور است مشخص مي‌كند]. موضوع رأي‌گيري اين است: آيا مجمع مايل است به دستورات روز بپردازد؟ كساني كه موافق پرداختن به دستورات روز هستند. . . [و به اين ترتيب، اخذ رأي قيامي مي‌كند]. چون امتناع از پرداختن به دستورات روز مغاير با دستور كار مشابه با تعليق قواعد است،‌ دو سوم آراء منفي لازم است تا اين پيشنهاد رأي نياورد و از به دست گرفتن دستورات روز امتناع شود. وقتي مجمع از پرداختن به دستورات روز امتناع كرد، تا كار در دست بررسي تعين تكليف نشود دوباره نمي‌توان دعوت به دستورات روز را مطرح كرد.
ب) به ابتكار يك عضو. وقتي دستورات روز درخواست يا اعلام مي‌شوند، يك عضو مي‌تواند پيشنهاد كند (بسته به مورد) كه : «زمان رسيدگي به موضوع در دست بررسي ‍[به مدت چند دقيقه] افزايش يابد»،‌ يا اينكه «قواعد تعليق» و موضوع مطلوب به دست گرفته شود (نگا ك: 25). تصويب اين پيشنهادها به دو سوم آراء مثبت نياز دارند، چرا كه دستور كار، برنامه، يا اجندا را تغيير مي‌دهند.

شكل و مثال
اين پيشنهاد به اين شكل مطرح مي‌شود: براي دعوت به روز؛ يك عضو بلند مي‌شود و، خطاب به رئيس و بدون انتظار براي تأييد صحن، مي‌گويد: «جناب رئيس، تقاضا مي‌كنم دستورات روز رعايت شود»، يا «خانم رئيس، تقاضاي اجراي دستور دارم». اگر لازم باشد،‌ عضو مي‌تواند مطلب تنظيمي براي آن زمان را به رئيس يادآوري كند.
فرض كنيد كه در نشست ديروز يك كنوانسيون، قطعنامه‌اي تعويق شده و يك دستور خاص براي ساعت 11:30 قبل از ظهر امروز ايجاد شده باشد. آن زمان اكنون فرارسيده است، اما يك عضو در حال صحبت كردن در باره‌ي موضوع در دست بررسي است.

عضو الف (بلند شده و خطاب به رئيس): جناب رئيس، تقاضا مي‌كنم دستورات روز رعايت شود.
رئيس: اجراي دستورات روز درخواست شده است. ديروز كنوانسيون قطعنامه‌ي مربوط به اصلاح ماليات را به ساعت 11:30 صبح امروز تعويق، و آن را دستور خاص كرد. اكنون ساعت 30/11 است. موضوع رأي‌گيري اين قطعنامه است: «تصويب شد؛ كه. . . ».

پس از آنكه بررسي قطعنامه كامل شود، موضوع قبلي از همان جا كه قطع شده بود، دوباره مورد رسيدگي قرار مي‌گيرد:

رئيس: وقتي دستورات روز درخواست شد، كنوانسيون داشت اين قطعنامه را بررسي مي‌كرد: «تصويب شد، كه. . . »، آقاي هنلي در آن زمان صحن داشت. رئيس آقاي هنلي را تأييد مي‌كند.